Posts

Image
  पि हू ही माझी मैत्रीण ... आमची मैत्री अमरावतीच्या कॉलेजपासून सुरु झाली... पुढच्या शिक्षणासाठी आम्ही गाव सोडलं .... नोकरीसाठी दुसऱ्या शहरात राहायला गेलो .... त्यामुळे तिची नि माझी ताटातूट झाली.... जेव्हा कधी गावी गेले तर ती एखादवेळ घरी यायची ... नाही तर फोन - मेसेजवर बोलणं व्हायचं तेही खूप नाही तीन चार सहा महिन्यातून कधीतरी ... पण आमच्या मैत्रीत कधी अबोला झाला नाही .... कॉल मेसेज केले नाहीत म्हणून कधी भांडण झाले नाहीत .... ज्याला आठवण झाली तो विचारपूस करायला आवर्जून कॉल करणार .... एवढंच साधारण आठ-नऊ महिन्यापूर्वी पिहूच लग्न जुळलं. तिचं लग्न माझ्या आधी होणं साहजिकचं होतं, कारण आम्ही एका वर्गात असलो तरी ती वयाने तीन चार वर्षाने मोठीच होती. ती एक दुसरी डिग्री पूर्ण करून आमच्या कॉलेजमध्ये शिकायला आली होती. वर्गात मोजक्याच लोकांशी ती बोलायची त्यामुळे आमच्या वर्गात आम्ही तिच्या ५/६ मित्र मैत्रिणी असू .... तिच्या लग्न जुळल्याचे आणि साखरपुड्याचे फोटोस तिने आम्हा मित्रमैत्रिणींना पाठवलेत.... पण मित्रपरिवारातल्या कुणालाही आग्रहाचं निमंत्रण नव्हतं.... आम्ही सगळे वेगवेगळ्या शहरात आहोत म्हणून
Image
  आमच्या 'भुलाबाई' अन कोजागिरी !! काल कोजागिरीच्या निमित्त्यानं बालपणीच्या खूप आठवणीना उजाळा मिळाला .... आधी शिक्षणासाठी मग नोकरीसाठी आम्ही गावाबाहेर पडलो आणि मग हळूहळू अशा सणाची गंमत कधी मागे पडत गेली कळलंच नाही. काल कित्येक वर्षांनी या छोट्याशा सणाचा मोठा आनंद घेता आला कारण हि तसंच होतं. लोकडाऊनमध्ये गावी राहता आलं त्यामुळं बऱ्याच वर्षांनी विदर्भात साजऱ्या होणाऱ्या कोजागिरी अन 'भुलाबाईचा' आनंद घेता आला. कोजागिरी तर महाराष्ट्रात किंवा बाहेर कुठेही साजरी होते पण 'भुलाबाई' बसवून ती साजरी करण्याची एक वेगळी प्रथा आमच्या गावाकडे आहे. विदर्भात काही खेड्यांमध्ये भाद्रपद पौर्णिमा ते कोजागिरी पौर्णिमेपर्यंत म्हणजे सलग एक महिन्याच्या, तर काही ठिकाणी कोजागिरीच्या दिवशी 'भुलाबाईचं' आगमन करतात. खूप साध्या आणि सोप्या पद्धतीनं हा सण साजरा करण्याची परंपरा आहे. 'भुलाबाई' हे नावं कसं पडलं हे तर मला सांगता येणार नाही पण आजी सांगायची भुलाबाई (पार्वती) आणि भुलोजी (शंकरजी )आहेत. या दोघांच्या दोन वेगळ्या किंवा एकत्र बसलेल्या मातीच्या छोट्या आकाराच्या मुर्त्या तयार क
Image
'झी'वर गाजला कलाविद्यार्थ्यांचा आल्बम! सध्याच्या काळातला कोरोनाचा कहर आणि हा लोकडाऊन बघता चित्रकलेपासून ते नाट्यकलेपर्यंत सगळीकडेच मंदी आलेली आहे. पण याच कठीण काळात काही कलाकारांनी आपल्या कलागुणांमुळे नावलौकिक मिळवलेला आहे, त्यामध्ये नागपूरच्या चित्रकला महाविद्यालयातील माजी विद्यार्थ्यांचं नावं प्रामुख्यानं सामोरं येतंय. 'कुंभाराचा गणपती' हा एक मार्मिक सत्य मांडणारा म्युसिकअल्बम कला विद्यार्थांनी तयार करून एक आदर्श नव्या विद्यार्थ्यांपुढं मांडलाय. त्यांच्या कामाचं कौतुक आज जगभरातून होतंय. त्यांचा हा कुंभारासारख्या कलाकाराच्या वास्तविक जीवनावर प्रकाश टाकणारा आणि त्याचबरोबर एक सामाजिक संदेश देणारा म्युसिकअल्बम 'ZEE Music' द्वारे नुकताच प्रदर्शित केल्या गेला. गेल्या काही तासातच त्यांना ११ मिलियन्सपेक्षा जास्त प्रेक्षक लाभला आहे. नागपूरच्या कुंभारवाडीत या गाण्याचं चित्रीकरण करण्यात आलं होतं. धो-धो कोसळणारा पाऊस, त्यात कोविड-१९ चे नियम, शिवाय अनेक तांत्रिक अडचणी सांभाळून या गाण्याचं चित्रीकरण अवघ्या एका आठवड्यात पूर्ण करून ते झीकडे सुपूर्द करण्यात आलं होतं. म्हणूनच ग
Image
  ‘तो' एक कप चहा तुझ्यासाठी एक पेय असेल, पण सकाळचा 'तो' एक कप चहा माझ्यासाठी प्रत्येक घोटात अनेक विचार फुलवणारा असतो .... दिवसभर माझ्या या अतृप्त पोटात हे पेय इच्छा, आग्रह, गरज तर कधी व्यसन म्हणून उतरतं .... पण त्याच चहाचा एक घोट घशातून अलगद पोटात सरकतो, अन त्याचा तोच स्पर्श डोक्यातल्या विचारांची हलकीच तार छेडतो.... अरेsss काय सांगू तुला ? हा सकाळचा पहिला चहा प्यायला मी रात्रीपासून तयारी करतो... होय !!! रात्री झोपी गेलेले ते सुप्त विचार सकाळी ताजेतवाने होऊ पाहतात .... खरंतर त्या सगळ्यांचा एकत्र बाहेर पडण्याचा आग्रह असतो पण चहाचा दुसरा घोट त्यावर अलगद नियंत्रण आणतो.... 'तो' एक कप चहा अख्या दिवसभराचं वेळापत्रक लावतो... अन त्याच कपातला ‘शेवटचा घोट’ मात्र मला वर्तमानात आणतो. ----- स्नेहल PC-  Manish Balapure
Image
'त्याला' मोदक आणि 'तिला'.....? काय विरोधाभास आहे ना आपल्याकडे...! देव्हाऱ्यात बसलेल्या त्या मूर्तीला पंचपक्वान्न फारंच सोपस्कारात दिले जातात आणि पशूप्राण्यांना कुठलाही विचार न करता, कसलीही शहानिशा न करता काहीही आपण खायला घालतो ? असला प्रकार फक्त केरळमध्येच नाही तर जिथं जिथं हा मनुष्य नावाचा असंवेदनशील प्राणी राहतो तिथं तिथं बघायला मिळेलंच. काय म्हणून अगदी सकाळ संध्याकाळ न चुकता शुचिर्भूत होऊन चांगले चांगले पदार्थ देवापुढं ठेवतो ? खरंच सांगा मंदिरातले किंवा घरातील देव खातात का हे सगळं? शेवटी ते शिळं झालं की बाहेर गाई म्हशी नाहीतर कुत्र्यांसमोर घातलं जातं.... मी जरी पूजापोथी करत नसले तरी पूजाअर्चा करण्याला, नैवेद्य दाखवायला माझा विरोध नाही....निसर्गातल्या दृष्टीस न पडणाऱ्या पण सतत जाणवत असणाऱ्या त्या दिव्य शक्तीवर माझा विश्वास आहे. माणुसकीचे धडे कुणालाही देण्याआधी आपणच आपल्या घरात डोकावून बघितलं तर सत्य पुढं येईल. गाभाऱ्यात बसलेल्या त्या मूर्तींना चमचमीत पदार्थ आणि निष्पाप, मुक्या प्राण्यांना कधी टाचण्या, खिळे घातलेलं अन्नतर कधी फटाके घातलेले फळं !
Image
"कोरोना"  का  रोना... "कोरोना" का जब तक है रोना, आप अपने स्वास्थ्य हेतु हाथ जरूर धोना । शुद्ध खाना और भरपूर जल पीना अभी गंदगीसे बचकर ही है जीना । अब आगे तो कुदरत अपने हर रंग बदलेगी, आप 'कोरोना' से सबक सिख आजही से सुधर जाना । दूर देश फ़से अपनोके लिए आप दुआए करना, उसे मांगने मंदिर - मस्जिद या गुरद्वाऱ ना जाना, घर बैठे ही दिल से माँगना । दरवाज़े मंदिर और मस्जिदोके बंद होते है दिलों के नहीं, सच सबको पता है... भगवान दिलमें है पत्थर और फोटोंमें नहीं । आजकी ये सोशल मिडियावाली जिंदगीमें अफवावोंसे न डरना । अच्छे 'नागरिक' बन,सोचकर कदम बढ़ाना। भले कितनेभी आए संकट हमें अपने देशको है संभालना, हाथ जोड़; झुकाये मस्तक देशकी संस्कृतीका 'सन्मान' है करना । अभी मिली छुट्टियों में घर बैठे मिल-जुलकर भ्रष्टाचार का कोई 'प्लान' ना करना । अपनेही देशकी जनतासे क्यों है तुम्हें खिलवाड़ करना ? 'समय' दे रहा है 'कुदरत'तो आजही संभल जाना । 'राक्षस' से 'रक्षक' होकर जिंदगी खुल
Image
'सेक्स वर्कर', 'काँडम टीचर'  आणि बरंच .... नोकरीसाठी बँगलोरआल्यानंतर माझ्या बोलण्यातून वाचनाची आवड बघून माझ्या कलिगने काही इंग्रजी पुस्तकं मला वाचायला दिली. त्यात काही ब्रॅंडिंग, पॅकेजिंग होती तर काही फिलॉसॉफी. मात्र ही सगळीच इंग्रजीत होती. एकंदरीत माझा इंग्रजी वाचनाकडे कल तसाही कमीच होता. त्यामुळे हो वाचू वाचू म्हणून टाळत गेले. पण या लोकडाऊनमुळे सुट्टीचा सदुपयोग म्हणून हातात घेतले, तर त्यात मला एक अतिशय वेगळ्या विषयाचं पुस्तकं हाती आलं. "The Autobiography of a Sex worker" Writer 'Nalini Jameela'. पिवळ्या रंगावर काळ्या रंगाचं एक छोटंसं मोजक्या रेषांचा वापर करून केलेलं इल्लस्ट्रेशन आणि त्याच रफ पण हॅन्डरायटिंग स्टाईलनं लिहिलेलं पुस्तकाचं टायटल फार आकर्षक आहे . हा विषय आणि मुखपृष्ठ (कव्हर ) दोन्ही फार टेम्टिंग वाटलं मला. कारण, आतापर्यंत एखादा नट- नटी, दिग्दर्शक, शास्त्रज्ञ, कवी, कलाकार, खेळाडू हे आपले आत्मकथन लिहितात हे मला माहित होतं. कॉलेजमध्ये असतांना स्टीव्ह जॉब, सचिन तेंडुलकर, रीशी कपूर अशा काही दिग्गजांची बायोग्राफी वाचण्यात आली. शिवा